Falling in love

Mula sa balkonahe ng ika-tatlumput dalawang palapag ng condominium building na iyon sa pusod ng Makati ay matatanaw ang mga sasakyang tila mga laruan sa liit at ang mga taong naglalakad na sing liliit ng mga langgam. Sa gawing kanluran ay matatanaw ang Manila Bay at ang araw na naka upo sa hangganan ng dagat na may matingkad na kulay pula na nagbabadya na malapit na itong magkubli at magpahinga. Sa balkonaheng iyon ay naroon si Vincent, pantay balikat na nakapangalumbaba sa stainless na pasamano ng balkonahe habang sa kanyang gawing likuran ay naroon si Trexie na nakahalukipkip habang nakasandal sa konkretong gilid ng balkonahe. Mugto ang mga mata nito mula sa katatapos pa lang na pag-iyak. Marahan itong nagsalita.

   

     “Sana pag-isipan mo para sa ikabubuti nating dalawa ito.”

    Bahagya itong nilingon ni Vincent at pagdakay muli na namang tumanaw sa papalubog na araw.

     “Nasasaktan ako sa nangyayari, ngunit kailangan nating mamili.” Patuloy niTrexie. “Mahigit tatlong taon at marami na tayong pinagdaanan at alam nating pareho na mahirap na basta na lang yun mawawala, but we have no choice.”

    Isang malalim na buntong hininga lang ang tugon dito ni Vincent habang nilalaro laro ng paa nito ang hugis halamang grills ng balkonahe.

     “Look if i stay would it change the situation? Would it do any better? Oo, masaya tayo pero hanggang kailan? Saksi ang bawat sulok ng unit na ito sa pagmamahalan natin pero hanggang dito lang, hanggang dito lang tayo nagtatago, hindi alam ng mundo.”

    Marahang ubo lang ang narinig kay Vincent at ang kanyang idinurang plema ay nalusaw ng malakas na hangin bago pa man ito nakarating sa lupa.

    “Ilang ulit mo na bang sinabi na kamatayan lang ang makapaghihiwalay sa atin but for god sake Vincent it is not too late to manage our own lives. Katulad ng sabi ko mag-iiwan ako ng kaunting halaga para sa pagsisimula mo at sana muli mong buksan ang puso mo sa pinagsarhan mo nito.”

   Isang matalim na sulyap ang ipinukol ni Vincent sa huling sinabi ni Trexie at pagdakay muli na naman itong umubo ng marahan sabay lunok ng kanyang laway.

    “Sa pag-alis ko isasama ko ang mga alaala natin ngunit hindi nangangahulugan na babalikan ko pa ang ating nakaraan. Ibebenta ko ang unit na ito ayoko ng maramdaman natin ang sakit sa t’wing magagawi tayo dito. Doon na muna ako uuwi sa tita ko.”

    Mula sa gawing likuran ay niyakap ni Trexie si Vincent at muli ay nabasa ng mga luha nito ang T-shirt ni Vincent ganun pa man para lang itong tuod na nakatanaw sa kawalan. “Paalam Vincent, tandaan mo mahal na mahal kita pero ayoko na ng may kahati. Alam ko sa akin ang puso mo pero kelan man di ka magiging akin ng buong-buo.”

    Tanging papalayong tunog na lang ng takong ng sapatos ni Trexie at kalabog ng isinarang main door ng condominium na iyon ang narinig ni Vincent. Sa loob ng elevator ay mabilis ang paglipat ng ilaw sa bawat floors ng building kasing bilis ng mga pangyayari kung papano winakasan ni Trexie ang kanilang bawal na relasyon ni Vincent. Nag-uunahan din ang mga luha ni Trexie sa pagdaloy sa kanyang pisngi. Huminto na ang elevator sa ground floor ng building ngunit tila huminto din ang mundo ni Trexie gusto nyang muling pindutin ang 32nd floor, balikan si Vincent ang pinakamamahal nyang si Vincent subalit naunahan ang puso at isip nya ng kanyang mga paa dahil humakbang na ito palabas ng elevator. Wala syang nagawa kundi sundin ito. Tama hindi na nararapat pang balikan ang bawal na pag-ibig nya kay Vincent.

   Nagkakagulo sa labas ng building, humahangos ang mga tao sa pagtakbo.

   “Anong nangyayari?” nagtatakang tanong ni Trexie sa isang humahangos sa pagtakbong security guard ng building.

    “May lalaking tumalon daw po mam!”