Pulis

Pulis! Pulis! Pulis! ikulong mo ako
sa iyong mga bisig.
Hulihin mo ang puso ko
na ikaw ang bukam-bibig.

Pulis! Pulis! Pulis! suko na ako
ang hirap namang
nakawin ng puso mo.
Ibigay mo na lang
sige ka, magtutulak ako ng bato.

Patawan mo na ako ng parusa
ang gusto ko reclusion perpetua,
para habang buhay ako'y sa iyo
pagsisilbihan kita ng buong-buo.

Pulis! Pulis! Pulis! ngayo'y akin ka na
wala ng mang-aagaw ng iyong batuta
mga uniporme mo'y aking ikukula
pati karson silyo mo'y aking ipaplantsa.

Ayoko nang tumula

Ayoko nang tumula
Wala na ang gara ng mga talinghaga

Ang mga samutsaring laro ng diwa

Ipipiit sa limot ng pang-unawa

Kasama ang pusong may tanikala.

Para saan ang tula?

Kung bawat pagsamo’y asa sa himala

Bawat awit at kwerdo’y kahiya hiya

Luntoy na dahong inaanod ng pagpaparaya

Latay sa duguang puso na wala ng laya.

 Ayoko nang tumula
Wala na ang kulay ng mga salita
Wala na ang pakpak ng mga balita
Hikbi sa bawat naiwang mga gunita

Kirot sa puso ng abang makata.

 
Nasaan na nga ba ang mga tala?
Itinago na ba ng mga bathala?

Nasaan ang wakas ng bawat simula

Sa walang pagibig mong mga salita
Para saan nga ba ang tula?

Kung iiwanan kita

Kung iiwanan kita

Huwag mo akong titingnan sa mga mata

Ang aking pisngi at mga labi

Damhin mo na lang ang nalalabing sandali.

Huwag mo akong hahawakan

O kahit haplos man lang

Ayoko ng iyong mga titig

O mga katagang maririnig

Mula sa iyong bibig

Kung iiwanan kita

Ayokong makarinig ng musika

Makarinig ng awit ng mga ibon

Makita ang paglubog ng araw sa hapon

ang hampas sa dalampasigan ng mga alon

na idinuduyan pabalik sa ating kahapon.

Kung iiwanan kita

Dalhin mo pabalik ang ating mga alaala

Ang mga nakaraang pag sinta

Na sing wagas ng isang bagong umaga.

Doon sa tagpuan iyong itapon

Doon ibaon sa limot ng panahon

Pag-ibig na kelan ma’y di na uusbong

Ngayong malaya ka na

Tulad ng ibong nakawala sa hawla

Nais kong mahanap mo ang panibagong saya

Kahit na dito sa sa puso ko

mahal na mahal pa rin kita

Countdown

7, 6,5,4,3,2,1

You’ll be out of sight, out of touch

No more restaurants to dine, movies to watch

No one to stare at, no silly things for us to laugh

Life is touch and go, friends too

But my love remain wherever you may go

Until my heartbeats become slow

My life’s light no longer glow

Countless sleepless nights when I’m with you

What more if you are gone like blue in hue?

Like a breeze in dawn without a dew

Like your myriad questions without a clue

It was a surprise when you came

As well as the way you are leaving

Don’t push me to pick flower in others garden

Cause you are my field of flowers, my everything

Is there an art of leaving?

Is there an art to save one from crying?

Is there a place to live for those who are in pain?

Teach me how to hide my tears under the rain..

7 days to go, light years to forget you

6 days to go, rivers of tears to flow

5 days with you, to learn the art of letting go

4 days of staying with you, to cherish memories we went through

3 days to go, reaching horizon like a flamingo

2 more days with you, mourning for my heart that died for you

Last day with you, march to my heart’s funeral that subdue

Listen

Listen, there's a whisper
in the air,
there is music
there is love
there is magic.

Listen, there's a shout
in the air,
there is no music
there is no love
there is tragic!

Listen, to my crying soul
beneath the bed of disguise
beneath the pain
beneath the ground.

The moon is hiding
concealing its light
like a man's plight
for others delight.

The dawn is breaking
there is morning prayer
to save my soul
from the wrath of hell
there is flower,
an offer
to my eternal slumber.